برای مدت طولانی، در سراسر جهان، یکی از راههای دولتها برای کسب درآمد برای هزینههای جاری خود، دریافت خراج است. بنابراین، تقریباً همه به نوعی با خرج آشنا هستند. مالیات انواع مختلفی دارد و با توجه به شرایط و درآمد یا ثروت افراد متفاوت است. یکی از مالیات هایی که در ایران و سایر کشورهای جهان پرداخت می شود، مالیات مستقیم است که مستقیماً از فرد و دارایی او می آید. برای این نوع دریافت های مستقیم بندهای مختلفی وجود دارد که یکی از مهم ترین آنها ماده 145 قانون مالیات های مستقیم است که شامل معافیت ها می شود.
ماده 145 قانون مالیات های مستقیم در طول تاریخ خود بارها تغییر کرده و بندهای مختلف آن هر بار با توجه به وضعیت اقتصادی و پولی کشور تغییر می کند.
ماده 145 قانون اموال مستقیم اولین بار در تاریخ 12/3/1366 تصویب و در تاریخ 1/1/1368 تصویب شد. این قانون به شرح زیر بود:
معافیتهای مالیاتی شامل سود تعلق گرفته در حسابهای پسانداز کارکنان و کارگران و همچنین کسورات بازنشستگی در بانکهای داخلی میشود. البته میزان این معافیت مطابق قانون مربوط به استخدام است.پاداش سودی که به حسابهای جداگانه در بانک واریز میشود شامل مالیات نمیشود. البته پولی که بانک ها با هم روبرو می شوند مشمول این معافیت نمی شوند.جوایز اهدایی به اوراق قرضه دولتی و همچنین اسناد خزانه داری ملیاضافه برداشت از بانک های ایرانی به بانک های خارجی شامل طیفی از سود است که مشمول مالیات نمی شود. این و همچنین سپرده های ثابت به شرایط معاملات متقابل اضافه می شود.